Odmiana imienia Stanuś przez przypadki

Stanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stanusia

Celownik
(komu? czemu?):Stanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Stanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Stanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Stanusiu

Wołacz
(hej!):Stanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StanuśAutorem niniejszego tekstu jest Stanuś.
Stanuś wraca do domu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Stanuś.
Stanuś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Gdzie jest Stanuś?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StanusiaRodzina Stanusia zginęła w wypadku samochodowym.
Dziadek Stanusia w tym czasie miał chorą rękę.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Stanusia.
Rodzina Stanusia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Przez cały dzień czułam wzrok Stanusia na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
StanusiowiOddaję Stanusiowi list.
Napisałem wiersz dzięki Stanusiowi.
Dzięki Stanusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Opowiedziałam Stanusiowi o przykrości która mnie spotkała.
Coś muszę Stanusiowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
StanusiaSierżant wpatrywał się w Stanusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Przeprosiłam Stanusia i poszłam dalej.
Lubię Stanusia.
Spojrzałam na Stanusia.
Spojrzałam na Stanusia w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StanusiemRefleksyjnie po spotkaniu ze Stanusiem.
Razem ze Stanusiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Idę na spacer ze Stanusiem.
Sprzątam pokój ze Stanusiem.
Sprzątam pokój razem ze Stanusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StanusiuCzasami myślę sobie o Stanusiu.
Piszę o Stanusiu.
Bardzo fajny blog o Stanusiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Stanusiu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Stanusiu.

Wołacz:
(hej!)
StanusiuStanusiu! Uważaj!
Hej Stanusiu!
Stanusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Stanusiu!?
Witaj Stanusiu!