Odmiana imienia Stan przez przypadki

Stan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Stan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Stana

Celownik
(komu? czemu?):Stanowi

Biernik
(kogo? co?):Stana

Narzędnik
(z kim? z czym?):ze Stanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Stanie

Wołacz
(hej!):Stanie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
StanMa na imię Stan.
Jutro Stan wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Stan.
Jak już wiecie mam na imię Stan.
Dopiero do mnie dotarło, że Stan już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
StanaLubię śpiewać zwłaszcza dla Stana.
W sobotę są urodziny Stana.
Rodzina Stana wyprowadziła się.
Zaproszenia na urodziny Stana są gotowe.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Stana.

Celownik:
(komu? czemu?)
StanowiTego Stanowi było już za wiele.
Stanowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Stanowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Mam nadzieję, że Stanowi również się podoba.
Przyglądam się Stanowi.

Biernik:
(kogo? co?)
StanaO jego personalia miałam spytać Stana prywatnie.
Spojrzałam na Stana jak dopisuje kolejne literki.
Patrzył na Stana wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzę na Stana i nic nie rozumiem.
Postaram się namówić Stana na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
StanemJa ze Stanem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Siedzieliśmy ze Stanem przy basenie.
Obie ze Stanem postawiłyśmy na zmiany.
Kasia ze Stanem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Pracuję razem ze Stanem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
StaniePosiadam całą serię powieści tego autora o Stanie.
Przygotowuje książkę o Stanie.
Czasami myślę sobie o Stanie.
Rozmawiam o Stanie.
A przecież nikt inaczej o Stanie nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
StanieWitaj Stanie!
Dobry wieczór Stanie!
Stanie! Uważaj!
Stanie! Wróć do mnie!
Cześć Stanie!