Odmiana imienia Sewer przez przypadki

Sewer imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sewer

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sewra

Celownik
(komu? czemu?):Sewrowi

Biernik
(kogo? co?):Sewra

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sewrem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sewrze

Wołacz
(hej!):Sewrze!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Sewrowie, Sewry

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sewrów

Celownik
(komu? czemu?):Sewrom

Biernik
(kogo? co?):Sewrów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sewrami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sewrach

Wołacz
(hej!):Sewrowie, Sewry!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SewerMam na imię Sewer.
Za chwilę wróci Sewer z lasu.
Jutro Sewer wyjdzie ze szpitala.
Dopiero do mnie dotarło, że Sewer już tu jest.
Gdzie jest Sewer?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SewraW sobotę są urodziny Sewra.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Sewra.
W domu babci Sewra od zawsze stał stary zegar.
Tymczasem zauważyłam wpis Sewra kilka dni temu.
Wysyłam list do Sewra.

Celownik:
(komu? czemu?)
SewrowiSewrowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Daję Sewrowi, to co najlepsze we mnie.
Powiedz wszystkim i Sewrowi, że nic mi nie jest.
Sewrowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Co tej Sewrowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
SewraWidzę Sewra.
Przyniesiona przez Sewra kawa okazała się tą nieco gorszą.
Zdjęcie przesłane przez Sewra.
W Sewra nagle coś wstąpiło.
Spojrzałam na Sewra w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SewremWieczorem z Sewrem znowu idziemy na spacer.
Razem z Sewrem zrobiłyśmy obiad.
Zostanę tu tylko z Sewrem i chłopakami.
Weekend spędzony z Sewrem był przesympatyczny.
Sprzątam pokój razem z Sewrem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SewrzeZastanawiał się dlaczego wspomniał o Sewrze.
Na koniec parę słów o Sewrze.
Myślał o Sewrze i o swoim życiu.
Przez chwilę pomyślałam o Sewrze.
Kilka słów od autora materiału o Sewrze.

Wołacz:
(hej!)
SewrzeSewrze! Wróć do mnie!
Dzień dobry Sewrze!
Hej Sewrze!
Sewrze! Uważaj!
Cześć Sewrze!