Odmiana imienia Sergusia przez przypadki

Sergusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sergusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sergusi

Celownik
(komu? czemu?):Sergusi

Biernik
(kogo? co?):Sergusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sergusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sergusi

Wołacz
(hej!):Sergusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SergusiaMoje drugie imię to właśnie Sergusia.
Sergusia nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Sergusia już tu jest.
Sergusia ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Sergusia z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SergusiByłam pełna uznania dla rozwoju Sergusi.
Uroda Sergusi miała potężną moc.
Przedwczoraj były urodziny Sergusi.
Zostało sto dni do narodzin Sergusi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Sergusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
SergusiMusiałam się zwierzyć Sergusi.
Dzięki Sergusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Oddaję Sergusi list.
Zaproponowałem Sergusi dwa tematy.
Słoik z kawą wyleciał Sergusi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
SergusięSpoglądam na Sergusię.
Spojrzał na Sergusię z zaciekawieniem.
Patrzył na Sergusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzył na Sergusię z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzałam na Sergusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SergusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Sergusią.
Siedzieliśmy z Sergusią na kanapie.
Obie z Sergusią postawiłyśmy na zmiany.
Oboje z Sergusią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Sprzątam pokój z Sergusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SergusiZastanawiam się czy powiedzieć mami o Sergusi.
To jest pieśń o Sergusi.
Kiedyś chciałam napisać o Sergusi.
Na koniec parę słów o Sergusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Sergusi.

Wołacz:
(hej!)
SergusiuHej Sergusiu!
Gdzie jesteś Sergusiu!?
Sergusiu! Uważaj!
Sergusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Sergusiu!