Odmiana imienia Serenek przez przypadki

Serenek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Serenek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Serenka

Celownik
(komu? czemu?):Serenkowi

Biernik
(kogo? co?):Serenka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Serenkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Serenku

Wołacz
(hej!):Serenku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SerenekSerenek wraca do domu.
Serenek chce pójść ze mną na spacer.
Jak już wiecie mam na imię Serenek.
Dziś Serenek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Serenek tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SerenkaDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Serenka.
Ręka Serenka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Wysyłam list do Serenka.
Tato Serenka produkował abażury.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Serenka.

Celownik:
(komu? czemu?)
SerenkowiDzięki Serenkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Coś muszę Serenkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Przyglądam się Serenkowi.
Napisałem wiersz dzięki Serenkowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Serenkowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
SerenkaSpotkałam Serenka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Pożegnali w końcu Serenka i wyszli razem.
Przeprosiłam Serenka i poszłam dalej.
Na Serenka spłynęła niewymowna ulga.
Patrzy na Serenka wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SerenkiemTym razem korespondowałam z Serenkiem.
Razem z Serenkiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Razem z Serenkiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Ja z Serenkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Obie z Serenkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SerenkuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Serenku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Serenku.
Kto dziś pamięta o Serenku.
Mówimy tu oczywiście o Serenku.
Kiedyś tam chciałam napisać o Serenku.

Wołacz:
(hej!)
SerenkuCześć Serenku!
Dzień dobry Serenku!
Dobranoc Serenku!
Gdzie jesteś Serenku!?
Serenku! Wróć do mnie!