Odmiana imienia Seren przez przypadki

Seren imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Seren

Dopełniacz
(kogo? czego?):Serena

Celownik
(komu? czemu?):Serenowi

Biernik
(kogo? co?):Serena

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Serenem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Serenie

Wołacz
(hej!):Serenie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SerenJak już wiecie mam na imię Seren.
Seren nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Seren już tu jest.
W domu Seren często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś Seren ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SerenaTato Serena produkował abażury.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Serena.
Od razu zobaczyła ich mama Serena.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Serena.
Tym razem prezentujemy wystawę Serena.

Celownik:
(komu? czemu?)
SerenowiOddaję Serenowi list.
Proszę Serenowi nie dokuczać!
Ja na pewno przekaże swój procent Serenowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Serenowi coś się stało.
Serenowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
SerenaSpojrzał na Serena z zaciekawieniem.
Popatrzyłam na Serena przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Serena spłynęła niewymowna ulga.
Chwyciła Serena za rękaw płaszcza.
Patrzył na Serena wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SerenemSiedzieliśmy z Serenem na kanapie.
Powinnam jednak pojechać z Serenem.
Ja z Serenem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Serenem.
Obie z Serenem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SerenieWczoraj wspomniałam o Serenie z moim tatą.
A o Serenie to i słowa rzec nie umiał.
Kiedyś tam chciałam napisać o Serenie.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Serenie.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Serenie.

Wołacz:
(hej!)
SerenieSerenie! Wróć do mnie!
Serenie! Uważaj!
Serenie! Gdzie jesteś?
Cześć Serenie!
Gdzie jesteś Serenie!?