Odmiana imienia Sekundka przez przypadki

Sekundka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sekundka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sekundki

Celownik
(komu? czemu?):Sekundce

Biernik
(kogo? co?):Sekundkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sekundką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sekundce

Wołacz
(hej!):Sekundko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SekundkaSekundka ma katar i źle się czuje.
Sekundka chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Sekundka już tu jest.
Co robi Sekundka?
Sekundka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SekundkiPostanowiłam zadzwonić do Sekundki i chłopaków.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Sekundki.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Sekundki.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Sekundki.
Uroda Sekundki miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
SekundceKorzysta z okazji, by wyznać Sekundce miłość.
Proszę Sekundce nie dokuczać!
Sekundce oczy błyszczą.
Rozalia z troską przyglądała się Sekundce.
Nie wiem, co powiedzieć Sekundce.

Biernik:
(kogo? co?)
SekundkęSpojrzałam na Sekundkę w wymownym geście.
Sekundkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Widzę Sekundkę.
Kawę kupioną przez Sekundkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Doprowadził tym Sekundkę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SekundkąSprzątam pokój razem z Sekundką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Sekundką.
Wieczorem z Sekundką znowu idziemy na spacer.
Dwa dni temu miałam z Sekundką śmieszną przygodę.
Byliśmy z Sekundką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SekundceTen wiersz jest o Sekundce.
Przynajmniej tak myślał tata o Sekundce.
Śpiewam o Sekundce.
Myślę o Sekundce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Sekundce.

Wołacz:
(hej!)
SekundkoDobranoc Sekundko!
Gdzie jesteś Sekundko!?
Sekundko! Uważaj!
Witaj Sekundko!
Hej Sekundko!