Odmiana imienia Sebuncia przez przypadki

Sebuncia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebuncia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebunci

Celownik
(komu? czemu?):Sebunci

Biernik
(kogo? co?):Sebuncię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebuncią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebunci

Wołacz
(hej!):Sebunciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebunciaGdzie jest Sebuncia?
Sebuncia nie umie grać na gitarze.
Jak już wiecie mam na imię Sebuncia.
Mam na imię Sebuncia.
Moje drugie imię to właśnie Sebuncia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebunciZostało sto dni do narodzin Sebunci.
Póki co dodaję zdjęcia Sebunci z wakacji.
Serce Sebunci stanęło na moment.
Tato Sebunci produkował abażury.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Sebunci.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebunciDopiero teraz zrozumiałem, że Sebunci coś się stało.
Ten nie pozostał dłużny Sebunci.
Korzysta z okazji, by wyznać Sebunci miłość.
Daję Sebunci, to co najlepsze we mnie.
Przyglądam się Sebunci.

Biernik:
(kogo? co?)
SebuncięLubię Sebuncię.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Sebuncię.
W Sebuncię nagle coś wstąpiło.
Kawę kupioną przez Sebuncię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Popatrzyłam na Sebuncię przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebunciąIdę na spacer z Sebuncią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Sebuncią.
Weekend spędzony z Sebuncią był przesympatyczny.
Dwa dni temu miałam z Sebuncią śmieszną przygodę.
Powinnam jednak pojechać z Sebuncią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebunciTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Sebunci.
Hipnotyzująca powieść o Sebunci i płatnym mordercy.
To jest pieśń o Sebunci.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Sebunci.
Ten wiersz jest o Sebunci.

Wołacz:
(hej!)
SebunciuGdzie jesteś Sebunciu!?
Sebunciu! Gdzie jesteś?
Sebunciu! Uważaj!
Dziękuję Sebunciu za rozmowę!
Dzień dobry Sebunciu!