Odmiana imienia Sebbusek przez przypadki

Sebbusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebbusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebbuska

Celownik
(komu? czemu?):Sebbuskowi

Biernik
(kogo? co?):Sebbuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebbuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebbusku

Wołacz
(hej!):Sebbusku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebbusekMam na imię Sebbusek.
Sebbusek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Sebbusek ma katar i źle się czuje.
Co robi Sebbusek?
W domu Sebbusek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebbuskaByłam pełna uznania dla rozwoju Sebbuska.
Tym razem prezentujemy wystawę Sebbuska.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Sebbuska.
Na korytarzu blisko pokoju Sebbuska stało kilka osób.
Tato Sebbuska produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebbuskowiDzięki Sebbuskowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Kupiłem Sebbuskowi magnes na lodówkę.
Nie wiem, co powiedzieć Sebbuskowi.
Coś muszę Sebbuskowi powiedzieć, stoi i czeka.
Zostawiam Sebbuskowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
SebbuskaObserwuję Sebbuska bardzo uważnie.
Spojrzał na Sebbuska i uśmiechnął się.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Sebbuska bardzo przyjaźnie.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Sebbuska.
Podchodzi, całuje Sebbuska i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebbuskiemJadę na wycieczkę razem z Sebbuskiem.
Rozmawiam z Sebbuskiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Sebbuskiem.
Przez chwilę oboje z Sebbuskiem patrzyli na siebie.
Oboje z Sebbuskiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebbuskuPrzez chwilę pomyślałam o Sebbusku.
Rozmawiam o Sebbusku.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Sebbusku.
Od ostatniego wpisu o Sebbusku wydarzyło się sporo.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Sebbusku.

Wołacz:
(hej!)
SebbuskuCześć Sebbusku!
Witaj Sebbusku!
Sebbusku! Gdzie jesteś?
Hej Sebbusku!
Dobry wieczór Sebbusku!