Odmiana imienia Sebbus przez przypadki

Sebbus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sebbus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sebbusa

Celownik
(komu? czemu?):Sebbusowi

Biernik
(kogo? co?):Sebbusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sebbusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sebbusie

Wołacz
(hej!):Sebbusie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SebbusJutro Sebbus wyjdzie ze szpitala.
Sebbus chce pójść ze mną na dyskotekę.
Mam na imię Sebbus.
Dziś Sebbus ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Sebbus.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SebbusaSzukałem linków do strony Sebbusa.
Tato Sebbusa produkował abażury.
Specjalnością Sebbusa jest jazda na koniu.
Przez cały dzień czułam wzrok Sebbusa na sobie.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Sebbusa.

Celownik:
(komu? czemu?)
SebbusowiTego Sebbusowi było już za wiele.
Powiedz wszystkim i Sebbusowi, że nic mi nie jest.
Korzysta z okazji, by wyznać Sebbusowi miłość.
Opowiedziałam Sebbusowi o przykrości która mnie spotkała.
Sebbusowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
SebbusaPodchodzi, całuje Sebbusa i idzie do wyjścia.
Oszołomienie spadło teraz na Sebbusa i na moment odebrało mu wigor.
Przed wejściem spotkaliśmy Sebbusa.
Sierżant wpatrywał się w Sebbusa jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Sebbusa w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SebbusemOboje z Sebbusem wybuchliśmy śmiechem.
Karolina miała się spotkać z Sebbusem przed szkołą.
Razem z Sebbusem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Refleksyjnie po spotkaniu z Sebbusem.
Sprzątam pokój razem z Sebbusem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SebbusieKto dziś pamięta o Sebbusie.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Sebbusie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Sebbusie.
Pamiętam o Sebbusie.
Przygotowuje książkę o Sebbusie.

Wołacz:
(hej!)
SebbusieDziękuję Sebbusie za rozmowę!
Gdzie jesteś Sebbusie!?
Sebbusie! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Sebbusie!
Witaj Sebbusie!