Odmiana imienia Saturek przez przypadki

Saturek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Saturek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Saturka

Celownik
(komu? czemu?):Saturkowi

Biernik
(kogo? co?):Saturka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Saturkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Saturku

Wołacz
(hej!):Saturku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SaturekAutorem niniejszego tekstu jest Saturek.
Gdzie jest Saturek?
Jeśli jednak przegrasz, Saturek zostaje z nami.
Za chwilę wróci Saturek z lasu.
Ma na imię Saturek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SaturkaDzisiaj wyruszyliśmy do domu Saturka.
Jadę do Saturka.
Przedwczoraj były urodziny Saturka.
Postanowiłam zadzwonić do Saturka.
Prosimy o pomoc dla Saturka.

Celownik:
(komu? czemu?)
SaturkowiChciałam szybko pochwalić się Saturkowi.
Zerwał jabłko i podał je Saturkowi.
Saturkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Oczywiście każdy przyzna rację Saturkowi.
Dzięki Saturkowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
SaturkaNa Saturka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzał na Saturka i uśmiechnął się.
Spoglądam na Saturka.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Saturka.
Kacper patrzył na Saturka ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SaturkiemJa z Saturkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Rozmawiam z Saturkiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Saturkiem.
Pracuję z Saturkiem.
Dorota spotkała się z Saturkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SaturkuJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Saturku.
Dziś napiszę o Saturku.
Teraz chcę napisać parę słów o Saturku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Saturku.
W powrotnej drodze myślał o Saturku.

Wołacz:
(hej!)
SaturkuGdzie jesteś Saturku!?
Saturku! Wróć do mnie!
Dzień dobry Saturku!
Dobry wieczór Saturku!
Saturku! Uważaj!