Odmiana imienia Satur przez przypadki

Satur imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Satur

Dopełniacz
(kogo? czego?):Satura

Celownik
(komu? czemu?):Saturowi

Biernik
(kogo? co?):Satura

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Saturem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Saturze

Wołacz
(hej!):Saturze!

Przykłady deklinacji imienia Satur” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Satur

Dobrze, że Satur grzecznie śpi.
Ja i Satur nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Satur.
Dla mnie było już jasne, ze Satur umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Satur.

Dopełniacz (kogo? czego?): Satura

Jadę do Satura.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Satura.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Satura.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Satura słychać.
Muszę pochwalić pomysł Satura.

Celownik (komu? czemu?): Saturowi

Mam nadzieję, że Saturowi również się podoba.
Coś muszę Saturowi powiedzieć, stoi i czeka.
Tym razem nie damy Saturowi dojść do głosu.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Saturowi.
Mama przyznała rację Saturowi.

Biernik (kogo? co?): Satura

Przed wejściem spotkaliśmy Satura.
Patrzył na Satura wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Satura bardzo przyjaźnie.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Satura.
Popatrzyłam na Satura przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik (z kim? z czym?): Saturem

Razem z Saturem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Obie z Saturem postawiłyśmy na zmiany.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Saturem.
Pracuję z Saturem.
Powinnam jednak pojechać z Saturem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Saturze

Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Saturze.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Saturze.
Mamrotał coś o Saturze, gdy podtrzymywał się ściany.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Saturze.
To jest pieśń o Saturze.

Wołacz (hej!): Saturze

Saturze! Gdzie jesteś?
Dziękuję Saturze za rozmowę!
Gdzie jesteś Saturze!?
Dobranoc Saturze!
Saturze! Wróć do mnie!