Odmiana imienia Sancjusia przez przypadki

Sancjusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Sancjusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Sancjusi

Celownik
(komu? czemu?):Sancjusi

Biernik
(kogo? co?):Sancjusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Sancjusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Sancjusi

Wołacz
(hej!):Sancjusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
SancjusiaAutorem artykułu jest Sancjusia.
Za chwilę wróci Sancjusia z lasu.
Gdzie jest Sancjusia?
Ja i Sancjusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Jak już wiecie mam na imię Sancjusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
SancjusiTata Sancjusi sam opatrzył mi nogę.
Prosimy o pomoc dla Sancjusi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Sancjusi.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Sancjusi.
Póki co dodaję zdjęcia Sancjusi z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
SancjusiTego Sancjusi było już za wiele.
Sancjusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Sancjusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Przyglądam się Sancjusi.
Zaproponowałem Sancjusi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
SancjusięOszołomienie spadło teraz na Sancjusię i na moment odebrało mu wigor.
Patrzył na Sancjusię z pełnym zgrozy podziwem.
Zdjęcie przesłane przez Sancjusię.
Spoglądam na Sancjusię.
Spojrzała na Sancjusię jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
SancjusiąKarolina miała się spotkać z Sancjusią przed szkołą.
Oboje z Sancjusią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Zostanę tu tylko z Sancjusią i chłopakami.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Sancjusią.
Siedzieliśmy z Sancjusią na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
SancjusiPrzy Sancjusi zapomniałem o wszystkim.
Hipnotyzująca powieść o Sancjusi i płatnym mordercy.
A o Sancjusi to i słowa rzec nie umiał.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Sancjusi.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Sancjusi.

Wołacz:
(hej!)
SancjusiuDziękuję Sancjusiu za rozmowę!
Cześć Sancjusiu!
Gdzie jesteś Sancjusiu!?
Sancjusiu! Wróć do mnie!
Hej Sancjusiu!