Odmiana imienia Romka przez przypadki

Romka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Romka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Romki

Celownik
(komu? czemu?):Romce

Biernik
(kogo? co?):Romkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Romką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Romce

Wołacz
(hej!):Romko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RomkaGdzie jest Romka?
Romka tego nie widzi.
Romka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Romka wraca do domu.
Dla mnie było już jasne, ze Romka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RomkiSzkoda że Romki prawie że w ogóle nie ma.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Romki.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Romki.
W domu babci Romki od zawsze stał stary zegar.
Nie lubię Romki.

Celownik:
(komu? czemu?)
RomceZaproponowałem Romce dwa tematy.
Oczywiście każdy przyzna rację Romce.
Proszę Romce nie dokuczać!
Mam nadzieję, że Romce również się podoba.
Zostawiam Romce karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
RomkęSpotkałam Romkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Romkę.
Doprowadził tym Romkę do stanu bliskiego apopleksji.
Obserwuję Romkę bardzo uważnie.
Odprowadziłam Romkę do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RomkąTym razem korespondowałam z Romką.
Przez chwilę oboje z Romką patrzyli na siebie.
Byliśmy z Romką na jarmarku.
Jadę na wycieczkę razem z Romką.
Jadę z Romką na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RomceTeraz chcę napisać parę słów o Romce.
Pamiętajmy o Romce i jej rodzinie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Romce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Romce.
Dziś napiszę o Romce.

Wołacz:
(hej!)
RomkoCześć Romko!
Romko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Romko za rozmowę!
Dzień dobry Romko!
Dobranoc Romko!