Odmiana imienia Ritunia przez przypadki

Ritunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ritunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rituni

Celownik
(komu? czemu?):Rituni

Biernik
(kogo? co?):Ritunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ritunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rituni

Wołacz
(hej!):Rituniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RituniaAutorem artykułu jest Ritunia.
Ritunia tego nie widzi.
Ma na imię Ritunia.
Mam na imię Ritunia.
Gdzie jest Ritunia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RituniW sobotę są urodziny Rituni.
Tato Rituni produkował abażury.
Przyglądałam się dłoniom Rituni.
Rozalia podeszła do Rituni.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Rituni.

Celownik:
(komu? czemu?)
RituniTen nie pozostał dłużny Rituni.
Dzięki Rituni święta nabrały nowego wymiaru.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Rituni coś się stało.
Musiałam się zwierzyć Rituni.
Tym razem nie damy Rituni dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
RitunięSpojrzał na Ritunię i uśmiechnął się.
Odprowadziłam Ritunię do wyjścia.
Zdjęcie przesłane przez Ritunię.
W końcu obudzili Ritunię, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Ritunię jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RituniąRozmawiam z Ritunią.
Jadę z Ritunią na dyskotekę.
Zostanę tu tylko z Ritunią i chłopakami.
Wczoraj wracamy z Ritunią od lekarza.
Siedzieliśmy z Ritunią przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RituniWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Rituni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Rituni.
Wczoraj wspomniałam o Rituni z moim tatą.
Powiedz mi, co myślisz o Rituni.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Rituni.

Wołacz:
(hej!)
RituniuRituniu! Uważaj!
Cześć Rituniu!
Dobranoc Rituniu!
Dziękuję Rituniu za rozmowę!
Hej Rituniu!