Odmiana imienia Renatunia przez przypadki

Renatunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Renatunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Renatuni

Celownik
(komu? czemu?):Renatuni

Biernik
(kogo? co?):Renatunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Renatunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Renatuni

Wołacz
(hej!):Renatuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RenatuniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Renatunia.
Dobrze, że Renatunia grzecznie śpi.
Renatunia nie umie grać na gitarze.
Renatunia tego nie widzi.
Renatunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RenatuniSpecjalnością Renatuni jest jazda na koniu.
Renatuni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Jadę do Renatuni.
Rodzina Renatuni wyprowadziła się.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Renatuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
RenatuniPrzyglądam się Renatuni.
Daję Renatuni, to co najlepsze we mnie.
Coś muszę Renatuni powiedzieć, stoi i czeka.
Zszedłem z drogi Renatuni i usiadłem w fotelu.
Opowiadam Renatuni o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
RenatunięCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Renatunię.
Renatunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzał na Renatunię z zaciekawieniem.
Spotkałam Renatunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Sierżant wpatrywał się w Renatunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RenatuniąA sytuacja z Renatunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Renatunią.
Siedzieliśmy z Renatunią na kanapie.
Tym razem korespondowałam z Renatunią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Renatunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RenatuniŚpiewam o Renatuni.
Dobrze, że wspomniałeś o Renatuni.
Pamiętajmy o Renatuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Renatuni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Renatuni.

Wołacz:
(hej!)
RenatuniuRenatuniu! Wróć do mnie!
Witaj Renatuniu!
Hej Renatuniu!
Cześć Renatuniu!
Renatuniu! Gdzie jesteś?