Odmiana imienia Remusek przez przypadki

Remusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Remusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Remuska

Celownik
(komu? czemu?):Remuskowi

Biernik
(kogo? co?):Remuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Remuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Remusku

Wołacz
(hej!):Remusku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RemusekRemusek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mam na imię Remusek.
Na drugie imię mam Remusek.
Autorem niniejszego tekstu jest Remusek.
Dopiero do mnie dotarło, że Remusek już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RemuskaZaproszenia na urodziny Remuska są gotowe.
Nie lubię Remuska.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Remuska.
Tata Remuska poszedł otworzyć drzwi.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Remuska.

Celownik:
(komu? czemu?)
RemuskowiDzięki Remuskowi święta nabrały nowego wymiaru.
Dzięki Remuskowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Rozalia z troską przyglądała się Remuskowi.
Słoik z kawą wyleciał Remuskowi z rąk.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Remuskowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
RemuskaPrzyniesiona przez Remuska kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Remuska spłynęła niewymowna ulga.
Podchodzi, całuje Remuska i idzie do wyjścia.
Patrzył na Remuska wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzy na Remuska wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RemuskiemRazem z Remuskiem zrobiłyśmy obiad.
Ja z Remuskiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Oboje z Remuskiem wybuchliśmy śmiechem.
Obie z Remuskiem postawiłyśmy na zmiany.
Obie z Remuskiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RemuskuTen wiersz jest o Remusku.
Mówimy tu oczywiście o Remusku.
Przygotowuje książkę o Remusku.
Związana jest z nią legenda o Remusku.
Na koniec parę słów o Remusku.

Wołacz:
(hej!)
RemuskuDziękuję Remusku za rozmowę!
Dobry wieczór Remusku!
Gdzie jesteś Remusku!?
Remusku! Gdzie jesteś?
Remusku! Uważaj!