Odmiana imienia Remusek przez przypadki

Remusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Remusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Remuska

Celownik
(komu? czemu?):Remuskowi

Biernik
(kogo? co?):Remuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Remuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Remusku

Wołacz
(hej!):Remusku!

Przykłady deklinacji imienia Remusek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Remusek

Remusek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mam na imię Remusek.
Na drugie imię mam Remusek.
Autorem niniejszego tekstu jest Remusek.
Dopiero do mnie dotarło, że Remusek już tu jest.

Dopełniacz (kogo? czego?): Remuska

Zaproszenia na urodziny Remuska są gotowe.
Nie lubię Remuska.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Remuska.
Tata Remuska poszedł otworzyć drzwi.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Remuska.

Celownik (komu? czemu?): Remuskowi

Dzięki Remuskowi święta nabrały nowego wymiaru.
Dzięki Remuskowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Rozalia z troską przyglądała się Remuskowi.
Słoik z kawą wyleciał Remuskowi z rąk.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Remuskowi coś się stało.

Biernik (kogo? co?): Remuska

Przyniesiona przez Remuska kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Remuska spłynęła niewymowna ulga.
Podchodzi, całuje Remuska i idzie do wyjścia.
Patrzył na Remuska wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzy na Remuska wyczekująco.

Narzędnik (z kim? z czym?): Remuskiem

Razem z Remuskiem zrobiłyśmy obiad.
Ja z Remuskiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Oboje z Remuskiem wybuchliśmy śmiechem.
Obie z Remuskiem postawiłyśmy na zmiany.
Obie z Remuskiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik (o kim? o czym?): Remusku

Ten wiersz jest o Remusku.
Mówimy tu oczywiście o Remusku.
Przygotowuje książkę o Remusku.
Związana jest z nią legenda o Remusku.
Na koniec parę słów o Remusku.

Wołacz (hej!): Remusku

Dziękuję Remusku za rozmowę!
Dobry wieczór Remusku!
Gdzie jesteś Remusku!?
Remusku! Gdzie jesteś?
Remusku! Uważaj!