Odmiana imienia Rasławka przez przypadki

Rasławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rasławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rasławki

Celownik
(komu? czemu?):Rasławce

Biernik
(kogo? co?):Rasławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rasławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rasławce

Wołacz
(hej!):Rasławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RasławkaDopiero do mnie dotarło, że Rasławka już tu jest.
Rasławka tego nie widzi.
Rasławka nie umie grać na gitarze.
Autorem niniejszego tekstu jest Rasławka.
Gdzie jest Rasławka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RasławkiW domu babci Rasławki od zawsze stał stary zegar.
Tato Rasławki produkował abażury.
Jestem mamą Rasławki i jeszcze trojga innych dzieci.
Nie lubię Rasławki.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Rasławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
RasławceNapisałem wiersz dzięki Rasławce.
Chciałam szybko pochwalić się Rasławce.
Coś muszę Rasławce powiedzieć, stoi i czeka.
Rasławce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Rasławce wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
RasławkęObserwuję Rasławkę bardzo uważnie.
Kawę kupioną przez Rasławkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Rasławkę.
Widzę Rasławkę.
Rasławkę zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RasławkąJadę na wycieczkę razem z Rasławką.
Dwa dni temu miałam z Rasławką śmieszną przygodę.
Pracuję z Rasławką.
Wieczorem z Rasławką znowu idziemy na spacer.
Zginął w pojedynku z Rasławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RasławceTen wiersz jest o Rasławce.
Wczoraj wspomniałam o Rasławce z moim tatą.
Wspominam o Rasławce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Rasławce.
Nie wspomniałem na początku o Rasławce.

Wołacz:
(hej!)
RasławkoCześć Rasławko!
Dobranoc Rasławko!
Dziękuję Rasławko za rozmowę!
Rasławko! Uważaj!
Dobry wieczór Rasławko!