Odmiana imienia Rasława przez przypadki

Rasława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Rasława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Rasławy

Celownik
(komu? czemu?):Rasławie

Biernik
(kogo? co?):Rasławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Rasławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Rasławie

Wołacz
(hej!):Rasławo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
RasławaMoje drugie imię to właśnie Rasława.
Ma na imię Rasława.
Jeśli jednak przegrasz, Rasława zostaje z nami.
Gdzie jest Rasława?
Autorem niniejszego tekstu jest Rasława.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
RasławySerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Rasławy.
Szkoda że Rasławy prawie że w ogóle nie ma.
Specjalnością Rasławy jest jazda na koniu.
Zostało sto dni do narodzin Rasławy.
Rasławy siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
RasławieTen nie pozostał dłużny Rasławie.
Coś muszę Rasławie powiedzieć, stoi i czeka.
Kto wie, może Rasławie wyjdzie do na dobre.
Musiałam się zwierzyć Rasławie.
Zostawiam Rasławie karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
RasławęPodchodzi, całuje Rasławę i idzie do wyjścia.
Zdjęcie przesłane przez Rasławę.
Lubię Rasławę.
Widzę Rasławę.
Czekałam na Rasławę w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
RasławąOboje z Rasławą wybuchliśmy śmiechem.
Zostanę tu tylko z Rasławą i chłopakami.
Idę na spacer z Rasławą.
Wieczorem z Rasławą znowu idziemy na spacer.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Rasławą na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
RasławiePamiętam o Rasławie.
Pamiętajmy o Rasławie i jej rodzinie.
Dzisiaj chciałam napisać o Rasławie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Rasławie.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Rasławie.

Wołacz:
(hej!)
RasławoDobranoc Rasławo!
Gdzie jesteś Rasławo!?
Witaj Rasławo!
Dobry wieczór Rasławo!
Cześć Rasławo!