Odmiana imienia Prymunia przez przypadki

Prymunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Prymunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Prymuni

Celownik
(komu? czemu?):Prymuni

Biernik
(kogo? co?):Prymunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Prymunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Prymuni

Wołacz
(hej!):Prymuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PrymuniaMoje drugie imię to właśnie Prymunia.
Prymunia chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Prymunia już tu jest.
Prymunia wraca do domu.
Na drugie imię mam Prymunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PrymuniJestem mamą Prymuni i jeszcze trojga innych dzieci.
W sobotę są urodziny Prymuni.
Piszę list do Prymuni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Prymuni.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Prymuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
PrymuniMama przyznała rację Prymuni.
Chciałam szybko pochwalić się Prymuni.
Mam nadzieję, że Prymuni również się podoba.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Prymuni coś się stało.
Opowiadam Prymuni o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
PrymunięSpojrzałam na Prymunię w wymownym geście.
Pożegnali w końcu Prymunię i wyszli razem.
Spotkałam Prymunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Na Prymunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzałam na Prymunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PrymuniąSprzątam pokój razem z Prymunią.
Razem z Prymunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Tym razem korespondowałam z Prymunią.
Ja z Prymunią chcemy się przebrać za wampiry.
Sprzątam pokój z Prymunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PrymuniAnna sama już nie wie, co myśleć o Prymuni.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Prymuni.
Wspominam o Prymuni.
Warto także pomyśleć chwilę o Prymuni.
Dzisiaj chciałam napisać o Prymuni.

Wołacz:
(hej!)
PrymuniuDziękuję Prymuniu za rozmowę!
Dobry wieczór Prymuniu!
Dobranoc Prymuniu!
Gdzie jesteś Prymuniu!?
Prymuniu! Uważaj!