Odmiana imienia Poznan przez przypadki

Poznan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Poznan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Poznana

Celownik
(komu? czemu?):Poznanowi

Biernik
(kogo? co?):Poznana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Poznanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Poznanie

Wołacz
(hej!):Poznanie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PoznanW domu Poznan często urządza rodzicom pokazy mody.
Poznan chce pójść ze mną na dyskotekę.
Poznan nie umie grać na gitarze.
Ja i Poznan nie wiedziałyśmy, co robić.
Dla mnie było już jasne, ze Poznan umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PoznanaPrzyglądałam się dłoniom Poznana.
Dla Poznana ten pies jest naprawdę bezcenny.
Rozalia podeszła do Poznana.
Zbieramy na nowy wózek dla Poznana.
Postanowiłam zadzwonić do Poznana i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
PoznanowiDaję Poznanowi, to co najlepsze we mnie.
Proszę Poznanowi nie dokuczać!
Słoik z kawą wyleciał Poznanowi z rąk.
Napisałem wiersz dzięki Poznanowi.
Zszedłem z drogi Poznanowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
PoznanaPożegnali w końcu Poznana i wyszli razem.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Poznana.
Spotkałam Poznana w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Postaram się namówić Poznana na spacer.
Przed wejściem spotkaliśmy Poznana.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PoznanemRazem z Poznanem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Poznanem.
Tym razem korespondowałam z Poznanem.
Pracuję razem z Poznanem.
Razem z Poznanem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PoznanieZwiązana jest z nią legenda o Poznanie.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Poznanie.
Dzisiaj chciałam napisać o Poznanie.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Poznanie.
Kiedyś chciałam napisać o Poznanie.

Wołacz:
(hej!)
PoznanieHej Poznanie!
Dobranoc Poznanie!
Dziękuję Poznanie za rozmowę!
Witaj Poznanie!
Gdzie jesteś Poznanie!?