Odmiana imienia Pomiś przez przypadki

Pomiś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pomiś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pomisia

Celownik
(komu? czemu?):Pomisiowi

Biernik
(kogo? co?):Pomisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pomisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pomisiu

Wołacz
(hej!):Pomisiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PomiśZa chwilę wróci Pomiś z lasu.
Pomiś wraca do domu.
Ja i Pomiś nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Pomiś często urządza rodzicom pokazy mody.
Pomiś chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PomisiaUroda Pomisia miała potężną moc.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Pomisia.
Rodzina Pomisia wyprowadziła się.
Ręka Pomisia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Pomisia siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
PomisiowiPomisiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Napisałem wiersz dzięki Pomisiowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Pomisiowi coś się stało.
Pomisiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Musiałam się zwierzyć Pomisiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
PomisiaObserwuję Pomisia bardzo uważnie.
Lubię Pomisia.
Doprowadził tym Pomisia do stanu bliskiego apopleksji.
Przyniesiona przez Pomisia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzałam na Pomisia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PomisiemJadę na wycieczkę razem z Pomisiem.
Idę na spacer z Pomisiem.
Byliśmy z Pomisiem na jarmarku.
Razem z Pomisiem zrobiłyśmy obiad.
Sprzątam pokój z Pomisiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PomisiuNiestety, nie umiała zapomnieć o Pomisiu.
Kiedyś chciałam napisać o Pomisiu.
To jest pieśń o Pomisiu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Pomisiu.
Artykuł o Pomisiu wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
PomisiuPomisiu! Gdzie jesteś?
Witaj Pomisiu!
Cześć Pomisiu!
Gdzie jesteś Pomisiu!?
Dzień dobry Pomisiu!