Odmiana imienia Pimen przez przypadki

Pimen imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Pimen

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pimena

Celownik
(komu? czemu?):Pimenowi

Biernik
(kogo? co?):Pimena

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pimenem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pimenie

Wołacz
(hej!):Pimenie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Pimenowie, Pimeni, Pimeny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Pimenów

Celownik
(komu? czemu?):Pimenom

Biernik
(kogo? co?):Pimenów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Pimenami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Pimenach

Wołacz
(hej!):Pimenowie, Pimeni, Pimeny!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
PimenGdzie jest Pimen?
Ma na imię Pimen.
Autorem niniejszego tekstu jest Pimen.
Na drugie imię mam Pimen.
Jutro Pimen wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
PimenaTata Pimena poszedł otworzyć drzwi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Pimena.
Serce Pimena stanęło na moment.
Przyglądałam się dłoniom Pimena.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Pimena.

Celownik:
(komu? czemu?)
PimenowiPimenowi oczy błyszczą.
Co tej Pimenowi po głowie chodzi?
Napisałem wiersz dzięki Pimenowi.
Zszedłem z drogi Pimenowi i usiadłem w fotelu.
Oddaję Pimenowi list.

Biernik:
(kogo? co?)
PimenaPatrzy na Pimena wyczekująco.
Widziałem dzisiaj Pimena z mojej klasy.
Widzę Pimena.
Podchodzi, całuje Pimena i idzie do wyjścia.
Odprowadziłam Pimena do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
PimenemObie z Pimenem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Wymyśliłam z Pimenem nową zabawę.
Wieczorem z Pimenem znowu idziemy na spacer.
Oboje z Pimenem wybuchliśmy śmiechem.
Jadę z Pimenem na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
PimenieNaszą piosenkę pisali z myślą o Pimenie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Pimenie.
Związana jest z nią legenda o Pimenie.
Dobrze, że wspomniałeś o Pimenie.
Chciałbym być teraz przy Pimenie.

Wołacz:
(hej!)
PimenieDzień dobry Pimenie!
Pimenie! Wróć do mnie!
Cześć Pimenie!
Dziękuję Pimenie za rozmowę!
Pimenie! Uważaj!