Odmiana imienia Otunia przez przypadki

Otunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Otunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Otuni

Celownik
(komu? czemu?):Otuni

Biernik
(kogo? co?):Otunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Otunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Otuni

Wołacz
(hej!):Otuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OtuniaDobrze, że Otunia grzecznie śpi.
Ma na imię Otunia.
Dziś Otunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Otunia tego nie widzi.
Dla mnie było już jasne, ze Otunia umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OtuniRodzina Otuni wyprowadziła się.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Otuni.
Przed domem Otuni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tata Otuni poszedł otworzyć drzwi.
Rozalia podeszła do Otuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
OtuniDopiero teraz zrozumiałem, że Otuni coś się stało.
Rozalia z troską przyglądała się Otuni.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Otuni.
Coś muszę Otuni powiedzieć, stoi i czeka.
Zostawiam Otuni karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
OtunięPatrzył na Otunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Otunię i uśmiechnął się.
Obserwuję Otunię bardzo uważnie.
Otunię znalazłam w recepcji hotelu.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Otunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OtuniąObie z Otunią postawiłyśmy na zmiany.
Rozmawiam z Otunią.
Jadę na wycieczkę razem z Otunią.
Zostaliśmy z Otunią w salonie sami.
A sytuacja z Otunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OtuniPrzygotowuje książkę o Otuni.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Otuni.
Mamrotał coś o Otuni, gdy podtrzymywał się ściany.
Artykuł o Otuni wywołał burzę w mediach.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Otuni.

Wołacz:
(hej!)
OtuniuOtuniu! Uważaj!
Dziękuję Otuniu za rozmowę!
Cześć Otuniu!
Gdzie jesteś Otuniu!?
Witaj Otuniu!