Odmiana imienia Otokuś przez przypadki

Otokuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Otokuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Otokusia

Celownik
(komu? czemu?):Otokusiowi

Biernik
(kogo? co?):Otokusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Otokusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Otokusiu

Wołacz
(hej!):Otokusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OtokuśOtokuś nie umie śpiewać.
Otokuś chce pójść ze mną na spacer.
W domu Otokuś często urządza rodzicom pokazy mody.
Otokuś nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Otokuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OtokusiaMuszę pochwalić pomysł Otokusia.
Jadę do Otokusia.
Tym razem prezentujemy wystawę Otokusia.
Specjalnością Otokusia jest jazda na koniu.
Nie lubię Otokusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
OtokusiowiChciałam szybko pochwalić się Otokusiowi.
Ten nie pozostał dłużny Otokusiowi.
Tym razem nie damy Otokusiowi dojść do głosu.
Zerwał jabłko i podał je Otokusiowi.
Rozalia z troską przyglądała się Otokusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
OtokusiaWidzę Otokusia.
Na Otokusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzył na Otokusia z pełnym zgrozy podziwem.
Na Otokusia spłynęła niewymowna ulga.
Lubię Otokusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OtokusiemWieczorem z Otokusiem znowu idziemy na spacer.
Ja z Otokusiem chcemy się przebrać za wampiry.
Oboje z Otokusiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Ja z Otokusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Idę na spacer z Otokusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OtokusiuZastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Otokusiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Otokusiu.
Wspominam o Otokusiu.
To jest pieśń o Otokusiu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Otokusiu.

Wołacz:
(hej!)
OtokusiuHej Otokusiu!
Witaj Otokusiu!
Dobranoc Otokusiu!
Dobry wieczór Otokusiu!
Dzień dobry Otokusiu!