Odmiana imienia Otmarek przez przypadki

Otmarek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Otmarek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Otmarka

Celownik
(komu? czemu?):Otmarkowi

Biernik
(kogo? co?):Otmarka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Otmarkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Otmarku

Wołacz
(hej!):Otmarku!

Przykłady deklinacji imienia Otmarek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Otmarek

Gdzie jest Otmarek?
Autorem niniejszego tekstu jest Otmarek.
Dopiero do mnie dotarło, że Otmarek już tu jest.
Na drugie imię mam Otmarek.
Otmarek nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz (kogo? czego?): Otmarka

Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Otmarka.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Otmarka.
Zaproszenia na urodziny Otmarka są gotowe.
Postanowiłam zadzwonić do Otmarka i chłopaków.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Otmarka.

Celownik (komu? czemu?): Otmarkowi

Otmarkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Zszedłem z drogi Otmarkowi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Otmarkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zostawiam Otmarkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Otmarkowi.

Biernik (kogo? co?): Otmarka

Spojrzałem znacząco na Otmarka.
Nieśmiało gładzi Otmarka po włosach.
Otmarka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przyniesiona przez Otmarka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Odprowadziłam Otmarka do wyjścia.

Narzędnik (z kim? z czym?): Otmarkiem

Śpiewam z Otmarkiem.
Ja z Otmarkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Otmarkiem.
Razem z Otmarkiem zrobiłyśmy obiad.
Jadę z Otmarkiem na dyskotekę.

Miejscownik (o kim? o czym?): Otmarku

A przecież nikt inaczej o Otmarku nie pisał.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Otmarku.
Myślę o Otmarku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Otmarku.
Rozmawiam o Otmarku.

Wołacz (hej!): Otmarku

Otmarku! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Otmarku!?
Otmarku! Uważaj!
Witaj Otmarku!
Dobry wieczór Otmarku!