Odmiana imienia Otmarek przez przypadki

Otmarek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Otmarek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Otmarka

Celownik
(komu? czemu?):Otmarkowi

Biernik
(kogo? co?):Otmarka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Otmarkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Otmarku

Wołacz
(hej!):Otmarku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OtmarekGdzie jest Otmarek?
Autorem niniejszego tekstu jest Otmarek.
Dopiero do mnie dotarło, że Otmarek już tu jest.
Na drugie imię mam Otmarek.
Otmarek nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OtmarkaNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Otmarka.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Otmarka.
Zaproszenia na urodziny Otmarka są gotowe.
Postanowiłam zadzwonić do Otmarka i chłopaków.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Otmarka.

Celownik:
(komu? czemu?)
OtmarkowiOtmarkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Zszedłem z drogi Otmarkowi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Otmarkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zostawiam Otmarkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Nie wiem, co powiedzieć Otmarkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
OtmarkaSpojrzałem znacząco na Otmarka.
Nieśmiało gładzi Otmarka po włosach.
Otmarka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przyniesiona przez Otmarka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Odprowadziłam Otmarka do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OtmarkiemŚpiewam z Otmarkiem.
Ja z Otmarkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Otmarkiem.
Razem z Otmarkiem zrobiłyśmy obiad.
Jadę z Otmarkiem na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OtmarkuA przecież nikt inaczej o Otmarku nie pisał.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Otmarku.
Myślę o Otmarku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Otmarku.
Rozmawiam o Otmarku.

Wołacz:
(hej!)
OtmarkuOtmarku! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Otmarku!?
Otmarku! Uważaj!
Witaj Otmarku!
Dobry wieczór Otmarku!