Odmiana imienia Otmar przez przypadki

Otmar imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Otmar

Dopełniacz
(kogo? czego?):Otmara

Celownik
(komu? czemu?):Otmarowi

Biernik
(kogo? co?):Otmara

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Otmarem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Otmarze

Wołacz
(hej!):Otmarze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OtmarOtmar wraca do domu.
Jak już wiecie mam na imię Otmar.
Otmar tego nie widzi.
Na drugie imię mam Otmar.
Jeśli jednak przegrasz, Otmar zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OtmaraNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Otmara.
Pożyczę od Otmara samochód i możemy jechać.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Otmara.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Otmara.
Tata Otmara opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
OtmarowiTen nie pozostał dłużny Otmarowi.
Od początku próbujemy pomóc Otmarowi.
Powiedz wszystkim i Otmarowi, że nic mi nie jest.
Dzięki Otmarowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Proszę Otmarowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
OtmaraPatrzył na Otmara wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Otmara zaświerzbiały ręce.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Otmara.
Sierżant wpatrywał się w Otmara jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Oszołomienie spadło teraz na Otmara i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OtmaremObie z Otmarem postawiłyśmy na zmiany.
Zobacz wywiad z Otmarem oraz innymi uczestnikami finału.
A sytuacja z Otmarem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Refleksyjnie po spotkaniu z Otmarem.
Karolina miała się spotkać z Otmarem przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OtmarzeTeraz chcę napisać parę słów o Otmarze.
Śpiewam o Otmarze.
Na pewno słyszałyście o Otmarze.
Przygotowuje książkę o Otmarze.
A przecież nikt inaczej o Otmarze nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
OtmarzeHej Otmarze!
Otmarze! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Otmarze!?
Witaj Otmarze!
Cześć Otmarze!