Odmiana imienia Osmanuś przez przypadki

Osmanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Osmanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Osmanusia

Celownik
(komu? czemu?):Osmanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Osmanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Osmanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Osmanusiu

Wołacz
(hej!):Osmanusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OsmanuśOsmanuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Osmanuś.
Dziś Osmanuś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jutro Osmanuś wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Osmanuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OsmanusiaRęka Osmanusia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie ma Osmanusia.
Od razu zobaczyła ich mama Osmanusia.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Osmanusia.
Rozalia podeszła do Osmanusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
OsmanusiowiTen nie pozostał dłużny Osmanusiowi.
Opowiadam Osmanusiowi o swoich zainteresowaniach.
Tym razem nie damy Osmanusiowi dojść do głosu.
Tego Osmanusiowi było już za wiele.
Proszę Osmanusiowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
OsmanusiaW Osmanusia nagle coś wstąpiło.
Kawę kupioną przez Osmanusia wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzałam na Osmanusia.
Kacper patrzył na Osmanusia ze zdumieniem.
Przeprosiłam Osmanusia i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OsmanusiemWeekend spędzony z Osmanusiem był przesympatyczny.
Dwa dni temu miałam z Osmanusiem śmieszną przygodę.
Sprzątam pokój z Osmanusiem.
Dorota spotkała się z Osmanusiem.
Razem z Osmanusiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OsmanusiuKilka słów od autora materiału o Osmanusiu.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Osmanusiu.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Osmanusiu.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Osmanusiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Osmanusiu.

Wołacz:
(hej!)
OsmanusiuDobranoc Osmanusiu!
Osmanusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Osmanusiu!
Osmanusiu! Wróć do mnie!
Osmanusiu! Uważaj!