Odmiana imienia Osmanek przez przypadki

Osmanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Osmanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Osmanka

Celownik
(komu? czemu?):Osmankowi

Biernik
(kogo? co?):Osmanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Osmankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Osmanku

Wołacz
(hej!):Osmanku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OsmanekMam na imię Osmanek.
W domu Osmanek często urządza rodzicom pokazy mody.
Dobrze, że Osmanek grzecznie śpi.
Gdzie jest Osmanek?
Jak już wiecie mam na imię Osmanek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OsmankaPiszę list do Osmanka.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Osmanka słychać.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Osmanka.
Zaproszenia na urodziny Osmanka są gotowe.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Osmanka.

Celownik:
(komu? czemu?)
OsmankowiTen nie pozostał dłużny Osmankowi.
Zerwał jabłko i podał je Osmankowi.
Mama przyznała rację Osmankowi.
Co tej Osmankowi po głowie chodzi?
Rozalia z troską przyglądała się Osmankowi.

Biernik:
(kogo? co?)
OsmankaChwyciła Osmanka za rękaw płaszcza.
Przeprosiłam Osmanka i poszłam dalej.
Widzę Osmanka.
Spojrzał na Osmanka i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Osmanka przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OsmankiemAle można sobie zrobić zdjęcie z Osmankiem.
Razem z Osmankiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Wieczorem z Osmankiem znowu idziemy na spacer.
Rozmawiam z Osmankiem.
Powinnam jednak pojechać z Osmankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OsmankuPrzynajmniej tak myślał tata o Osmanku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Osmanku.
A o Osmanku to i słowa rzec nie umiał.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Osmanku.
Kilka słów od autora materiału o Osmanku.

Wołacz:
(hej!)
OsmankuDobranoc Osmanku!
Osmanku! Gdzie jesteś?
Witaj Osmanku!
Dobry wieczór Osmanku!
Dzień dobry Osmanku!