Odmiana imienia Osmancio przez przypadki

Osmancio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Osmancio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Osmancia

Celownik
(komu? czemu?):Osmanciowi

Biernik
(kogo? co?):Osmancia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Osmanciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Osmanciu

Wołacz
(hej!):Osmanciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OsmancioMam na imię Osmancio.
Osmancio chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Osmancio.
Jeśli jednak przegrasz, Osmancio zostaje z nami.
Ma na imię Osmancio.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OsmanciaLubię śpiewać zwłaszcza dla Osmancia.
Przed domem Osmancia zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tata Osmancia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
W domu babci Osmancia od zawsze stał stary zegar.
Tato Osmancia produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
OsmanciowiZostawiam Osmanciowi karteczkę i już mnie nie ma.
Powiedz wszystkim i Osmanciowi, że nic mi nie jest.
Oczywiście każdy przyzna rację Osmanciowi.
Opowiadam Osmanciowi o swoich zainteresowaniach.
Osmanciowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
OsmanciaSpoglądam na Osmancia.
Patrzył na Osmancia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzałem znacząco na Osmancia.
Osmancia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Kacper patrzył na Osmancia ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OsmanciemRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Osmanciem.
Obie z Osmanciem postawiłyśmy na zmiany.
Śpiewam z Osmanciem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Osmanciem.
Dorota spotkała się z Osmanciem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OsmanciuPrzynajmniej tak myślał tata o Osmanciu.
Związana jest z nią legenda o Osmanciu.
Powoli spełniam swoje marzenia o Osmanciu.
Wszyscy dyskutują o Osmanciu.
Przygotowuje książkę o Osmanciu.

Wołacz:
(hej!)
OsmanciuOsmanciu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Osmanciu!
Dziękuję Osmanciu za rozmowę!
Hej Osmanciu!
Osmanciu! Uważaj!