Odmiana imienia Omar przez przypadki

Omar imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Omar

Dopełniacz
(kogo? czego?):Omara

Celownik
(komu? czemu?):Omarowi

Biernik
(kogo? co?):Omara

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Omarem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Omarze

Wołacz
(hej!):Omarze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
OmarMa na imię Omar.
Jeśli jednak przegrasz, Omar zostaje z nami.
Omar tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Omar.
Autorem artykułu jest Omar.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
OmaraDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Omara.
Wysyłam list do Omara.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Omara.
Nie lubię Omara.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Omara.

Celownik:
(komu? czemu?)
OmarowiOddaję Omarowi list.
Omarowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zerwał jabłko i podał je Omarowi.
Dzięki Omarowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Ten nie pozostał dłużny Omarowi.

Biernik:
(kogo? co?)
OmaraKacper patrzył na Omara ze zdumieniem.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Omara.
Nieśmiało gładzi Omara po włosach.
Przed sesją zapytałam Omara co lubi.
Na Omara moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
OmaremDorota spotkała się z Omarem.
A sytuacja z Omarem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ja z Omarem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Omarem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Omarem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
OmarzeNiestety, nie umiała zapomnieć o Omarze.
Dziś napiszę o Omarze.
Wszyscy dyskutują o Omarze.
Przynajmniej tak myślał tata o Omarze.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Omarze.

Wołacz:
(hej!)
OmarzeOmarze! Uważaj!
Dzień dobry Omarze!
Dobry wieczór Omarze!
Cześć Omarze!
Hej Omarze!