Odmiana imienia Norman przez przypadki

Norman imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Norman

Dopełniacz
(kogo? czego?):Normana

Celownik
(komu? czemu?):Normanowi

Biernik
(kogo? co?):Normana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Normanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Normanie

Wołacz
(hej!):Normanie!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Normanowie, Normany

Dopełniacz
(kogo? czego?):Normanów

Celownik
(komu? czemu?):Normanom

Biernik
(kogo? co?):Normanów

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Normanami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Normanach

Wołacz
(hej!):Normanowie, Normany!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NormanJutro Norman wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Norman.
W domu Norman często urządza rodzicom pokazy mody.
Norman nie umie grać na gitarze.
Norman wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NormanaLampion z dyni zrobiony na prośbę Normana.
Muszę pochwalić pomysł Normana.
Jadę do Normana.
Rozalia podeszła do Normana.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Normana.

Celownik:
(komu? czemu?)
NormanowiZszedłem z drogi Normanowi i usiadłem w fotelu.
Kupiłem Normanowi magnes na lodówkę.
Napisałem wiersz dzięki Normanowi.
Tym razem nie damy Normanowi dojść do głosu.
Tego Normanowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
NormanaSpojrzałem znacząco na Normana.
Normana znalazłam w recepcji hotelu.
Lubię Normana.
Spojrzałam na Normana.
Przyniesiona przez Normana kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NormanemŚpiewam z Normanem.
Zostaliśmy z Normanem w salonie sami.
Idę na spacer z Normanem.
Sprzątam pokój z Normanem.
Razem z Normanem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NormanieNo a teraz trochę więcej o Normanie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Normanie.
Ten wiersz jest o Normanie.
Mamrotał coś o Normanie, gdy podtrzymywał się ściany.
Artykuł o Normanie wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
NormanieNormanie! Gdzie jesteś?
Normanie! Wróć do mnie!
Cześć Normanie!
Dobry wieczór Normanie!
Witaj Normanie!