Odmiana imienia Norbercia przez przypadki

Norbercia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Norbercia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Norberci

Celownik
(komu? czemu?):Norberci

Biernik
(kogo? co?):Norbercię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Norbercią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Norberci

Wołacz
(hej!):Norberciu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NorberciaNorbercia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Norbercia.
Jak już wiecie mam na imię Norbercia.
Norbercia nie umie grać na gitarze.
Norbercia chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NorberciPrzed domem Norberci zauważyłem wózek z dzieckiem.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Norberci.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Norberci.
Rodzina Norberci wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Dziadek Norberci w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
NorberciDaję Norberci, to co najlepsze we mnie.
Oddaję Norberci list.
Opowiedziałam Norberci o przykrości która mnie spotkała.
Tego Norberci było już za wiele.
Dzięki Norberci mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
NorbercięKacper patrzył na Norbercię ze zdumieniem.
Przeprosiłam Norbercię i poszłam dalej.
Spojrzałam na Norbercię.
Obserwuję Norbercię bardzo uważnie.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Norbercię bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NorberciąDorota spotkała się z Norbercią.
Razem z Norbercią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Sprzątam pokój z Norbercią.
Jadę na wycieczkę razem z Norbercią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Norbercią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NorberciPrzynajmniej tak myślał tata o Norberci.
Wczoraj wspomniałam o Norberci z moim tatą.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Norberci.
Warto także pomyśleć chwilę o Norberci.
Wspominam o Norberci.

Wołacz:
(hej!)
NorberciuNorberciu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Norberciu!
Cześć Norberciu!
Dziękuję Norberciu za rozmowę!
Gdzie jesteś Norberciu!?