Odmiana imienia Ninusia przez przypadki

Ninusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ninusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ninusi

Celownik
(komu? czemu?):Ninusi

Biernik
(kogo? co?):Ninusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ninusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ninusi

Wołacz
(hej!):Ninusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NinusiaMam na imię Ninusia.
Autorem artykułu jest Ninusia.
Ninusia chce pójść ze mną na spacer.
Ja i Ninusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Dobrze, że Ninusia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NinusiNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Ninusi.
Jestem mamą Ninusi i jeszcze trojga innych dzieci.
Nie lubię Ninusi.
Postawa Ninusi była zupełnie inna.
Póki co dodaję zdjęcia Ninusi z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
NinusiTym razem nie damy Ninusi dojść do głosu.
Oczywiście każdy przyzna rację Ninusi.
Oddaję Ninusi list.
Co tej Ninusi po głowie chodzi?
Ninusi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
NinusięSpojrzałem znacząco na Ninusię.
Widziałem dzisiaj Ninusię z mojej klasy.
Ninusię zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Ninusię i uśmiechnął się.
Patrzy na Ninusię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NinusiąŚpiewam z Ninusią.
Wymyśliłam z Ninusią nową zabawę.
Zginął w pojedynku z Ninusią.
Rozmawiam z Ninusią.
Obie z Ninusią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NinusiBardzo fajny blog o Ninusi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ninusi.
No a teraz trochę więcej o Ninusi.
Mówimy tu oczywiście o Ninusi.
Związana jest z nią legenda o Ninusi.

Wołacz:
(hej!)
NinusiuNinusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Ninusiu!
Cześć Ninusiu!
Dziękuję Ninusiu za rozmowę!
Hej Ninusiu!