Odmiana imienia Namirek przez przypadki

Namirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Namirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Namirka

Celownik
(komu? czemu?):Namirkowi

Biernik
(kogo? co?):Namirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Namirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Namirku

Wołacz
(hej!):Namirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NamirekNamirek chce pójść ze mną na spacer.
Namirek ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Namirek zostaje z nami.
Namirek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Mam na imię Namirek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NamirkaJadę do Namirka.
Ręka Namirka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Tata Namirka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Namirka.
Dla Namirka ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
NamirkowiZszedłem z drogi Namirkowi i usiadłem w fotelu.
Namirkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Namirkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Proszę Namirkowi nie dokuczać!
Dzięki Namirkowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
NamirkaW końcu obudzili Namirka, żeby ich ratował.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Namirka.
Kawę kupioną przez Namirka wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Chwyciła Namirka za rękaw płaszcza.
Patrzył na Namirka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NamirkiemWczoraj wracamy z Namirkiem od lekarza.
Przez chwilę oboje z Namirkiem patrzyli na siebie.
Dwa dni temu miałam z Namirkiem śmieszną przygodę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Namirkiem.
Obie z Namirkiem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NamirkuPiszę o Namirku.
Wspominam o Namirku.
Dziś napiszę o Namirku.
Śpiewam o Namirku.
Na koniec parę słów o Namirku.

Wołacz:
(hej!)
NamirkuHej Namirku!
Dobry wieczór Namirku!
Dzień dobry Namirku!
Dziękuję Namirku za rozmowę!
Namirku! Gdzie jesteś?