Odmiana imienia Naczęmirek przez przypadki

Naczęmirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Naczęmirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Naczęmirka

Celownik
(komu? czemu?):Naczęmirkowi

Biernik
(kogo? co?):Naczęmirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Naczęmirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Naczęmirku

Wołacz
(hej!):Naczęmirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NaczęmirekJeśli jednak przegrasz, Naczęmirek zostaje z nami.
Ma na imię Naczęmirek.
Naczęmirek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Naczęmirek.
Naczęmirek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NaczęmirkaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Naczęmirka.
Prosimy o pomoc dla Naczęmirka.
Nie lubię Naczęmirka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Naczęmirka.
Przez cały dzień czułam wzrok Naczęmirka na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
NaczęmirkowiZaproponowałem Naczęmirkowi dwa tematy.
Chciałam szybko pochwalić się Naczęmirkowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Naczęmirkowi.
Mama przyznała rację Naczęmirkowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Naczęmirkowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
NaczęmirkaKacper patrzył na Naczęmirka ze zdumieniem.
Przed sesją zapytałam Naczęmirka co lubi.
Naczęmirka zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Naczęmirka z zaciekawieniem.
Czekałam na Naczęmirka w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NaczęmirkiemDorota spotkała się z Naczęmirkiem.
Razem z Naczęmirkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Zginął w pojedynku z Naczęmirkiem.
Siedzieliśmy z Naczęmirkiem na kanapie.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Naczęmirkiem na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NaczęmirkuWarto także pomyśleć chwilę o Naczęmirku.
Na pewno słyszałyście o Naczęmirku.
Czasami myślę sobie o Naczęmirku.
Mowa oczywiście o Naczęmirku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Naczęmirku.

Wołacz:
(hej!)
NaczęmirkuNaczęmirku! Wróć do mnie!
Naczęmirku! Uważaj!
Dziękuję Naczęmirku za rozmowę!
Dzień dobry Naczęmirku!
Witaj Naczęmirku!