Odmiana imienia Mysławka przez przypadki

Mysławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mysławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mysławki

Celownik
(komu? czemu?):Mysławce

Biernik
(kogo? co?):Mysławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mysławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mysławce

Wołacz
(hej!):Mysławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MysławkaMysławka nie umie śpiewać.
Co robi Mysławka?
Ma na imię Mysławka.
Jeśli jednak przegrasz, Mysławka zostaje z nami.
Autorem niniejszego tekstu jest Mysławka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MysławkiZbieramy na nowy wózek dla Mysławki.
Postanowiłam zadzwonić do Mysławki.
Przez cały dzień czułam wzrok Mysławki na sobie.
W domu babci Mysławki od zawsze stał stary zegar.
Prosimy o pomoc dla Mysławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MysławceZszedłem z drogi Mysławce i usiadłem w fotelu.
Mama przyznała rację Mysławce.
Coś muszę Mysławce powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Mysławce święta nabrały nowego wymiaru.
Zaproponowałem Mysławce dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
MysławkęW Mysławkę nagle coś wstąpiło.
Spojrzałam na Mysławkę.
Widzę Mysławkę.
Patrzył na Mysławkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Doprowadził tym Mysławkę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MysławkąWeekend spędzony z Mysławką był przesympatyczny.
Sprzątam pokój z Mysławką.
Wieczorem z Mysławką znowu idziemy na spacer.
Obie z Mysławką postawiłyśmy na zmiany.
Byliśmy z Mysławką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MysławceWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Mysławce.
Kiedyś chciałam napisać o Mysławce.
Mówimy tu oczywiście o Mysławce.
Zapraszam na film dokumentalny o Mysławce.
Na koniec parę słów o Mysławce.

Wołacz:
(hej!)
MysławkoHej Mysławko!
Mysławko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Mysławko!?
Dobry wieczór Mysławko!
Witaj Mysławko!