Odmiana imienia Mirona przez przypadki

Mirona imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mirona

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mirony

Celownik
(komu? czemu?):Mironie

Biernik
(kogo? co?):Mironę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mironą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mironie

Wołacz
(hej!):Mirono!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MironaMam na imię Mirona.
Mirona odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mirona wraca do domu.
Mirona chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jak już wiecie mam na imię Mirona.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MironyRodzina Mirony zginęła w wypadku samochodowym.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Mirony.
Zbieramy na nowy wózek dla Mirony.
Uroda Mirony miała potężną moc.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Mirony.

Celownik:
(komu? czemu?)
MironieOczywiście każdy przyzna rację Mironie.
Zszedłem z drogi Mironie i usiadłem w fotelu.
Co tej Mironie po głowie chodzi?
Opowiedziałam Mironie o przykrości która mnie spotkała.
Od początku próbujemy pomóc Mironie.

Biernik:
(kogo? co?)
MironęWidzę Mironę.
Spojrzała na Mironę jeszcze raz.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Mironę bardzo przyjaźnie.
Przeprosiłam Mironę i poszłam dalej.
Spoglądam na Mironę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MironąWieczorem z Mironą znowu idziemy na spacer.
Siedzieliśmy z Mironą na ławce w parku.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Mironą.
Razem z Mironą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Mironą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MironieZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Mironie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Mironie.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Mironie.
Piszę o Mironie.
Nie wspomniałem na początku o Mironie.

Wołacz:
(hej!)
MironoDobranoc Mirono!
Cześć Mirono!
Mirono! Wróć do mnie!
Hej Mirono!
Dobry wieczór Mirono!