Odmiana imienia Mirona przez przypadki

Mirona imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mirona

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mirony

Celownik
(komu? czemu?):Mironie

Biernik
(kogo? co?):Mironę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mironą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mironie

Wołacz
(hej!):Mirono!

Przykłady deklinacji imienia Mirona” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Mirona

Mam na imię Mirona.
Mirona odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mirona wraca do domu.
Mirona chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jak już wiecie mam na imię Mirona.

Dopełniacz (kogo? czego?): Mirony

Rodzina Mirony zginęła w wypadku samochodowym.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Mirony.
Zbieramy na nowy wózek dla Mirony.
Uroda Mirony miała potężną moc.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Mirony.

Celownik (komu? czemu?): Mironie

Oczywiście każdy przyzna rację Mironie.
Zszedłem z drogi Mironie i usiadłem w fotelu.
Co tej Mironie po głowie chodzi?
Opowiedziałam Mironie o przykrości która mnie spotkała.
Od początku próbujemy pomóc Mironie.

Biernik (kogo? co?): Mironę

Widzę Mironę.
Spojrzała na Mironę jeszcze raz.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Mironę bardzo przyjaźnie.
Przeprosiłam Mironę i poszłam dalej.
Spoglądam na Mironę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Mironą

Wieczorem z Mironą znowu idziemy na spacer.
Siedzieliśmy z Mironą na ławce w parku.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Mironą.
Razem z Mironą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Mironą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Mironie

Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Mironie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Mironie.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Mironie.
Piszę o Mironie.
Nie wspomniałem na początku o Mironie.

Wołacz (hej!): Mirono

Dobranoc Mirono!
Cześć Mirono!
Mirono! Wróć do mnie!
Hej Mirono!
Dobry wieczór Mirono!