Odmiana imienia Mirek przez przypadki

Mirek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mirek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mirka

Celownik
(komu? czemu?):Mirkowi

Biernik
(kogo? co?):Mirka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mirkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mirku

Wołacz
(hej!):Mirku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MirekW domu Mirek często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem artykułu jest Mirek.
Dobrze, że Mirek grzecznie śpi.
Dopiero do mnie dotarło, że Mirek już tu jest.
Ma na imię Mirek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MirkaNie mogę się otrząsnąć po odejściu Mirka.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Mirka.
Zostało sto dni do narodzin Mirka.
Jestem mamą Mirka i jeszcze trojga innych dzieci.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Mirka.

Celownik:
(komu? czemu?)
MirkowiPowiedz wszystkim i Mirkowi, że nic mi nie jest.
Tego Mirkowi było już za wiele.
Opowiadam Mirkowi o swoich zainteresowaniach.
Co tej Mirkowi po głowie chodzi?
Mam nadzieję, że Mirkowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
MirkaPatrzył na Mirka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Sierżant wpatrywał się w Mirka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Przyniesiona przez Mirka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Mirka.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Mirka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MirkiemObie z Mirkiem postawiłyśmy na zmiany.
Refleksyjnie po spotkaniu z Mirkiem.
Razem z Mirkiem zrobiłyśmy obiad.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Mirkiem.
Przez chwilę oboje z Mirkiem patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MirkuJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Mirku.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Mirku.
Rozmawiam o Mirku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Mirku.
Myślał o Mirku i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
MirkuDobranoc Mirku!
Hej Mirku!
Mirku! Gdzie jesteś?
Mirku! Wróć do mnie!
Dzień dobry Mirku!