Odmiana imienia Mir przez przypadki

Mir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mira

Celownik
(komu? czemu?):Mirowi

Biernik
(kogo? co?):Mira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mirze

Wołacz
(hej!):Mirze!

Przykłady odmiany imienia Mir” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Mir

Na drugie imię mam Mir.
Mir ma katar i źle się czuje.
Gdzie jest Mir?
Jutro Mir wyjdzie ze szpitala.
W domu Mir często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz (kogo? czego?): Mira

Postanowiłam zadzwonić do Mira.
Ręka Mira uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Tata Mira opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
W sobotę są urodziny Mira.
Zaproszenia na urodziny Mira są gotowe.

Celownik (komu? czemu?): Mirowi

Ten nie pozostał dłużny Mirowi.
Nie wiem, co powiedzieć Mirowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Mirowi.
Kto wie, może Mirowi wyjdzie do na dobre.
Musiałam się zwierzyć Mirowi.

Biernik (kogo? co?): Mira

Pożegnali w końcu Mira i wyszli razem.
Mira natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W Mira nagle coś wstąpiło.
Podchodzi, całuje Mira i idzie do wyjścia.
Postaram się namówić Mira na spacer.

Narzędnik (z kim? z czym?): Mirem

Razem z Mirem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Mirem.
Weekend spędzony z Mirem był przesympatyczny.
Oboje z Mirem wybuchliśmy śmiechem.
Pracuję razem z Mirem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Mirze

Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Mirze.
Mówimy tu oczywiście o Mirze.
Czasami myślę sobie o Mirze.
Myślałam cały czas tylko o Mirze.
To jest pieśń o Mirze.

Wołacz (hej!): Mirze

Gdzie jesteś Mirze!?
Mirze! Wróć do mnie!
Hej Mirze!
Dziękuję Mirze za rozmowę!
Dobry wieczór Mirze!