Odmiana imienia Mir przez przypadki

Mir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Mir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Mira

Celownik
(komu? czemu?):Mirowi

Biernik
(kogo? co?):Mira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Mirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Mirze

Wołacz
(hej!):Mirze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MirNa drugie imię mam Mir.
Mir ma katar i źle się czuje.
Gdzie jest Mir?
Jutro Mir wyjdzie ze szpitala.
W domu Mir często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MiraPostanowiłam zadzwonić do Mira.
Ręka Mira uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Tata Mira opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
W sobotę są urodziny Mira.
Zaproszenia na urodziny Mira są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
MirowiTen nie pozostał dłużny Mirowi.
Nie wiem, co powiedzieć Mirowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Mirowi.
Kto wie, może Mirowi wyjdzie do na dobre.
Musiałam się zwierzyć Mirowi.

Biernik:
(kogo? co?)
MiraPożegnali w końcu Mira i wyszli razem.
Mira natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W Mira nagle coś wstąpiło.
Podchodzi, całuje Mira i idzie do wyjścia.
Postaram się namówić Mira na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MiremRazem z Mirem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Mirem.
Weekend spędzony z Mirem był przesympatyczny.
Oboje z Mirem wybuchliśmy śmiechem.
Pracuję razem z Mirem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MirzePomyśl nad tym, co napisałam ci o Mirze.
Mówimy tu oczywiście o Mirze.
Czasami myślę sobie o Mirze.
Myślałam cały czas tylko o Mirze.
To jest pieśń o Mirze.

Wołacz:
(hej!)
MirzeGdzie jesteś Mirze!?
Mirze! Wróć do mnie!
Hej Mirze!
Dziękuję Mirze za rozmowę!
Dobry wieczór Mirze!