Odmiana imienia Milburga przez przypadki

Milburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Milburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Milburgi

Celownik
(komu? czemu?):Milburdze

Biernik
(kogo? co?):Milburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Milburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Milburdze

Wołacz
(hej!):Milburgo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MilburgaMilburga ma katar i źle się czuje.
Milburga chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jutro Milburga wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Milburga?
Dla mnie było już jasne, ze Milburga umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MilburgiSpecjalnością Milburgi jest jazda na koniu.
Tymczasem zauważyłam wpis Milburgi kilka dni temu.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Milburgi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Milburgi.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Milburgi.

Celownik:
(komu? czemu?)
MilburdzeProszę Milburdze nie dokuczać!
Co tej Milburdze po głowie chodzi?
Napisałem wiersz dzięki Milburdze.
Tego Milburdze było już za wiele.
Milburdze przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
MilburgęNieśmiało gładzi Milburgę po włosach.
Popatrzyłam na Milburgę przekonana, że zacznie mówić dalej.
W końcu obudzili Milburgę, żeby ich ratował.
Postaram się namówić Milburgę na spacer.
Milburgę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MilburgąJa z Milburgą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Powinnam jednak pojechać z Milburgą.
Wczoraj wracamy z Milburgą od lekarza.
Pracuję razem z Milburgą.
Zobacz wywiad z Milburgą oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MilburdzePowiedz mi, co myślisz o Milburdze.
Ten wiersz jest o Milburdze.
Przynajmniej tak myślał tata o Milburdze.
Hipnotyzująca powieść o Milburdze i płatnym mordercy.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Milburdze.

Wołacz:
(hej!)
MilburgoDzień dobry Milburgo!
Dobranoc Milburgo!
Milburgo! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Milburgo!?
Cześć Milburgo!