Odmiana imienia Medarka przez przypadki

Medarka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Medarka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Medarki

Celownik
(komu? czemu?):Medarce

Biernik
(kogo? co?):Medarkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Medarką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Medarce

Wołacz
(hej!):Medarko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MedarkaMedarka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem niniejszego tekstu jest Medarka.
Autorem artykułu jest Medarka.
Ja i Medarka nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Medarka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MedarkiTymczasem zauważyłam wpis Medarki kilka dni temu.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Medarki.
Dziadek Medarki w tym czasie miał chorą rękę.
Uroda Medarki miała potężną moc.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Medarki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MedarceMedarce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Napisałem wiersz dzięki Medarce.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Medarce.
Medarce włosy stanęły dęba na głowie.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Medarce coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
MedarkęPoszłam dalej i wtedy poznałam Medarkę.
Kacper patrzył na Medarkę ze zdumieniem.
Podchodzi, całuje Medarkę i idzie do wyjścia.
Czekałam na Medarkę w kawiarni.
Kawę kupioną przez Medarkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MedarkąPracuję z Medarką.
Dorota spotkała się z Medarką.
Oboje z Medarką wybuchliśmy śmiechem.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Medarką na krytym basenie.
Dwa dni temu miałam z Medarką śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MedarceDziś napiszę o Medarce.
Wspominam o Medarce.
Chciałbym być teraz przy Medarce.
Przez chwilę pomyślałam o Medarce.
Powiedz mi, co myślisz o Medarce.

Wołacz:
(hej!)
MedarkoMedarko! Uważaj!
Dobry wieczór Medarko!
Cześć Medarko!
Dziękuję Medarko za rozmowę!
Hej Medarko!