Odmiana imienia Matusia przez przypadki

Matusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Matusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Matusi

Celownik
(komu? czemu?):Matusi

Biernik
(kogo? co?):Matusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Matusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Matusi

Wołacz
(hej!):Matusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MatusiaDla mnie było już jasne, ze Matusia umiera.
Za chwilę wróci Matusia z lasu.
Na drugie imię mam Matusia.
Matusia ma katar i źle się czuje.
Autorem niniejszego tekstu jest Matusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MatusiMuszę pochwalić pomysł Matusi.
Jadę do Matusi.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Matusi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Matusi.
W domu babci Matusi od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
MatusiTym razem nie damy Matusi dojść do głosu.
Oczywiście każdy przyzna rację Matusi.
Coś muszę Matusi powiedzieć, stoi i czeka.
Matusi oczy błyszczą.
Dzięki Matusi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
MatusięOszołomienie spadło teraz na Matusię i na moment odebrało mu wigor.
Na Matusię spłynęła niewymowna ulga.
Odprowadziłam Matusię do wyjścia.
Spojrzał na Matusię z zaciekawieniem.
W Matusię nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MatusiąKarolina miała się spotkać z Matusią przed szkołą.
Ja z Matusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę z Matusią na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Matusią na kanapie.
Weekend spędzony z Matusią był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MatusiTeraz chcę napisać parę słów o Matusi.
Na koniec parę słów o Matusi.
Ten wiersz jest o Matusi.
Myślę o Matusi.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Matusi.

Wołacz:
(hej!)
MatusiuCześć Matusiu!
Matusiu! Wróć do mnie!
Witaj Matusiu!
Dzień dobry Matusiu!
Matusiu! Uważaj!