Odmiana imienia Marutunia przez przypadki

Marutunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marutunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marutuni

Celownik
(komu? czemu?):Marutuni

Biernik
(kogo? co?):Marutunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marutunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marutuni

Wołacz
(hej!):Marutuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarutuniaZa chwilę wróci Marutunia z lasu.
Ma na imię Marutunia.
Na drugie imię mam Marutunia.
Co robi Marutunia?
Dopiero do mnie dotarło, że Marutunia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarutuniTym razem prezentujemy wystawę Marutuni.
Muszę pochwalić pomysł Marutuni.
Jestem mamą Marutuni i jeszcze trojga innych dzieci.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Marutuni.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Marutuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarutuniPrzyglądam się Marutuni.
Marutuni włosy stanęły dęba na głowie.
Marutuni wpadły w ucho słowa piosenki.
Marutuni oczy błyszczą.
Ten nie pozostał dłużny Marutuni.

Biernik:
(kogo? co?)
MarutunięW końcu obudzili Marutunię, żeby ich ratował.
Widzę Marutunię.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Marutunię.
Na Marutunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzy na Marutunię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarutuniąWczoraj wracamy z Marutunią od lekarza.
Wieczorem z Marutunią znowu idziemy na spacer.
A sytuacja z Marutunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ja z Marutunią chcemy się przebrać za wampiry.
Obie z Marutunią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarutuniMowa oczywiście o Marutuni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Marutuni.
Mamrotał coś o Marutuni, gdy podtrzymywał się ściany.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Marutuni.
Mówimy tu oczywiście o Marutuni.

Wołacz:
(hej!)
MarutuniuDziękuję Marutuniu za rozmowę!
Hej Marutuniu!
Marutuniu! Wróć do mnie!
Marutuniu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Marutuniu!