Odmiana imienia Martinek przez przypadki

Martinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martinka

Celownik
(komu? czemu?):Martinkowi

Biernik
(kogo? co?):Martinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martinku

Wołacz
(hej!):Martinku!

Przykłady deklinacji imienia Martinek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Martinek

Ja i Martinek nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Martinek?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Martinek.
Dopiero do mnie dotarło, że Martinek już tu jest.
Na drugie imię mam Martinek.

Dopełniacz (kogo? czego?): Martinka

Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Martinka.
Rodzina Martinka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Postawa Martinka była zupełnie inna.
Szkoda że Martinka prawie że w ogóle nie ma.
Specjalnością Martinka jest jazda na koniu.

Celownik (komu? czemu?): Martinkowi

Mam nadzieję, że Martinkowi również się podoba.
Tego Martinkowi było już za wiele.
Martinkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zaproponowałem Martinkowi dwa tematy.
Zostawiam Martinkowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik (kogo? co?): Martinka

Przyniesiona przez Martinka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Martinka zaświerzbiały ręce.
Spojrzałam na Martinka.
Na Martinka spłynęła niewymowna ulga.
Patrzył na Martinka z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik (z kim? z czym?): Martinkiem

Razem z Martinkiem zrobiłyśmy obiad.
Zobacz wywiad z Martinkiem oraz innymi uczestnikami finału.
Sprzątam pokój z Martinkiem.
Ja z Martinkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Oboje z Martinkiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik (o kim? o czym?): Martinku

Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Martinku.
Pamiętajmy o Martinku i jej rodzinie.
Przygotowuje książkę o Martinku.
Powiedz mi, co myślisz o Martinku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Martinku.

Wołacz (hej!): Martinku

Dziękuję Martinku za rozmowę!
Witaj Martinku!
Hej Martinku!
Cześć Martinku!
Dobranoc Martinku!