Odmiana imienia Martinek przez przypadki

Martinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Martinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Martinka

Celownik
(komu? czemu?):Martinkowi

Biernik
(kogo? co?):Martinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Martinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Martinku

Wołacz
(hej!):Martinku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MartinekJa i Martinek nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Martinek?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Martinek.
Dopiero do mnie dotarło, że Martinek już tu jest.
Na drugie imię mam Martinek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MartinkaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Martinka.
Rodzina Martinka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Postawa Martinka była zupełnie inna.
Szkoda że Martinka prawie że w ogóle nie ma.
Specjalnością Martinka jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
MartinkowiMam nadzieję, że Martinkowi również się podoba.
Tego Martinkowi było już za wiele.
Martinkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zaproponowałem Martinkowi dwa tematy.
Zostawiam Martinkowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
MartinkaPrzyniesiona przez Martinka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Martinka zaświerzbiały ręce.
Spojrzałam na Martinka.
Na Martinka spłynęła niewymowna ulga.
Patrzył na Martinka z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MartinkiemRazem z Martinkiem zrobiłyśmy obiad.
Zobacz wywiad z Martinkiem oraz innymi uczestnikami finału.
Sprzątam pokój z Martinkiem.
Ja z Martinkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Oboje z Martinkiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MartinkuJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Martinku.
Pamiętajmy o Martinku i jej rodzinie.
Przygotowuje książkę o Martinku.
Powiedz mi, co myślisz o Martinku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Martinku.

Wołacz:
(hej!)
MartinkuDziękuję Martinku za rozmowę!
Witaj Martinku!
Hej Martinku!
Cześć Martinku!
Dobranoc Martinku!