Odmiana imienia Maronek przez przypadki

Maronek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maronek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Maronka

Celownik
(komu? czemu?):Maronkowi

Biernik
(kogo? co?):Maronka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maronkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maronku

Wołacz
(hej!):Maronku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaronekJeśli jednak przegrasz, Maronek zostaje z nami.
Maronek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Maronek nie umie grać na gitarze.
Jak już wiecie mam na imię Maronek.
Maronek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaronkaDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Maronka.
Przez cały dzień czułam wzrok Maronka na sobie.
Nie ma Maronka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Maronka.
Uroda Maronka miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaronkowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Maronkowi.
Zerwał jabłko i podał je Maronkowi.
Zostawiam Maronkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki Maronkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Oddaję Maronkowi list.

Biernik:
(kogo? co?)
MaronkaDoprowadził tym Maronka do stanu bliskiego apopleksji.
Maronka zaczęło to nieco irytować.
Popatrzyłam na Maronka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzała na Maronka jeszcze raz.
Na Maronka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaronkiemByliśmy z Maronkiem na jarmarku.
Zginął w pojedynku z Maronkiem.
Powinnam jednak pojechać z Maronkiem.
Siedzieliśmy z Maronkiem na ławce w parku.
Ja z Maronkiem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaronkuMyślałam cały czas tylko o Maronku.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Maronku.
Dobrze, że wspomniałeś o Maronku.
Śpiewam o Maronku.
Na pewno słyszałyście o Maronku.

Wołacz:
(hej!)
MaronkuMaronku! Wróć do mnie!
Witaj Maronku!
Dobranoc Maronku!
Maronku! Gdzie jesteś?
Cześć Maronku!