Odmiana imienia Maron przez przypadki

Maron imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Maron

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marona

Celownik
(komu? czemu?):Maronowi

Biernik
(kogo? co?):Marona

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Maronem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Maronie

Wołacz
(hej!):Maronie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MaronJa i Maron nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Maron.
Dobrze, że Maron grzecznie śpi.
Za chwilę wróci Maron z lasu.
Jutro Maron wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MaronaPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Marona.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Marona.
Zaproszenia na urodziny Marona są gotowe.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Marona.
Prosimy o pomoc dla Marona.

Celownik:
(komu? czemu?)
MaronowiKorzysta z okazji, by wyznać Maronowi miłość.
Musiałam się zwierzyć Maronowi.
Maronowi włosy stanęły dęba na głowie.
Zerwał jabłko i podał je Maronowi.
Rozalia z troską przyglądała się Maronowi.

Biernik:
(kogo? co?)
MaronaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Marona bardzo przyjaźnie.
Spojrzałam na Marona w wymownym geście.
Sierżant wpatrywał się w Marona jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Widzę Marona.
Podchodzi, całuje Marona i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MaronemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Maronem.
Sprzątam pokój razem z Maronem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Maronem.
Wieczorem z Maronem znowu idziemy na spacer.
Oboje z Maronem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MaronieKiedyś chciałam napisać o Maronie.
Przy Maronie zapomniałem o wszystkim.
Rozmawiam o Maronie.
Pamiętajmy o Maronie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
W powrotnej drodze myślał o Maronie.

Wołacz:
(hej!)
MaronieGdzie jesteś Maronie!?
Hej Maronie!
Maronie! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Maronie!
Witaj Maronie!