Odmiana imienia Marlesia przez przypadki

Marlesia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marlesia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marlesi

Celownik
(komu? czemu?):Marlesi

Biernik
(kogo? co?):Marlesię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marlesią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marlesi

Wołacz
(hej!):Marlesiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarlesiaMoje drugie imię to właśnie Marlesia.
Na drugie imię mam Marlesia.
Marlesia ma katar i źle się czuje.
Dopiero do mnie dotarło, że Marlesia już tu jest.
Marlesia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarlesiSerce Marlesi stanęło na moment.
Rodzina Marlesi wyprowadziła się.
Przedwczoraj były urodziny Marlesi.
Tata Marlesi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Marlesi.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarlesiTego Marlesi było już za wiele.
Marlesi włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Marlesi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Marlesi oczy błyszczą.
Zerwał jabłko i podał je Marlesi.

Biernik:
(kogo? co?)
MarlesięPrzed wejściem spotkaliśmy Marlesię.
Czekałam na Marlesię w kawiarni.
Pożegnali w końcu Marlesię i wyszli razem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Marlesię.
Spoglądam na Marlesię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarlesiąRazem z Marlesią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Marlesią na krytym basenie.
Razem z Marlesią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Pracuję z Marlesią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Marlesią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarlesiTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Marlesi.
Pamiętajmy o Marlesi i jej rodzinie.
Wspominam o Marlesi.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Marlesi.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Marlesi.

Wołacz:
(hej!)
MarlesiuWitaj Marlesiu!
Dzień dobry Marlesiu!
Hej Marlesiu!
Gdzie jesteś Marlesiu!?
Marlesiu! Gdzie jesteś?