Odmiana imienia Marinka przez przypadki

Marinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marinki

Celownik
(komu? czemu?):Marince

Biernik
(kogo? co?):Marinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marince

Wołacz
(hej!):Marinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarinkaMoje drugie imię to właśnie Marinka.
Autorem artykułu jest Marinka.
Dziś Marinka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Marinka ma katar i źle się czuje.
Jeśli jednak przegrasz, Marinka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarinkiPrzyglądałam się dłoniom Marinki.
Przed sobą ujrzałam rękę Marinki.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Marinki.
Dziadek Marinki w tym czasie miał chorą rękę.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Marinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarinceMusiałam się zwierzyć Marince.
Opowiedziałam Marince o przykrości która mnie spotkała.
Korzysta z okazji, by wyznać Marince miłość.
Słoik z kawą wyleciał Marince z rąk.
Chciałam szybko pochwalić się Marince.

Biernik:
(kogo? co?)
MarinkęNieśmiało gładzi Marinkę po włosach.
Widzę Marinkę.
Marinkę zaświerzbiały ręce.
Odprowadziłam Marinkę do wyjścia.
Kawę kupioną przez Marinkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarinkąJa z Marinką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Wieczorem z Marinką znowu idziemy na spacer.
Zobacz wywiad z Marinką oraz innymi uczestnikami finału.
Jadę z Marinką na dyskotekę.
Dwa dni temu miałam z Marinką śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarinceWczoraj wspomniałam o Marince z moim tatą.
Teraz chcę napisać parę słów o Marince.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Marince.
Rozmawiam o Marince.
Pamiętam o Marince.

Wołacz:
(hej!)
MarinkoCześć Marinko!
Dobry wieczór Marinko!
Gdzie jesteś Marinko!?
Dobranoc Marinko!
Hej Marinko!