Odmiana imienia Marcusek przez przypadki

Marcusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcuska

Celownik
(komu? czemu?):Marcuskowi

Biernik
(kogo? co?):Marcuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcusku

Wołacz
(hej!):Marcusku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarcusekNa drugie imię mam Marcusek.
Mam na imię Marcusek.
Dopiero do mnie dotarło, że Marcusek już tu jest.
Marcusek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Marcusek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarcuskaTata Marcuska poszedł otworzyć drzwi.
Przedwczoraj były urodziny Marcuska.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Marcuska.
Przyglądałam się dłoniom Marcuska.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Marcuska.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarcuskowiDaję Marcuskowi, to co najlepsze we mnie.
Co tej Marcuskowi po głowie chodzi?
Dzięki Marcuskowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Chciałam szybko pochwalić się Marcuskowi.
Marcuskowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
MarcuskaSpojrzałem znacząco na Marcuska.
Marcuska zaczęło to nieco irytować.
Doprowadził tym Marcuska do stanu bliskiego apopleksji.
Przed wejściem spotkaliśmy Marcuska.
W Marcuska nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarcuskiemŚpiewam z Marcuskiem.
Zginął w pojedynku z Marcuskiem.
Byliśmy z Marcuskiem na jarmarku.
Razem z Marcuskiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Weekend spędzony z Marcuskiem był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarcuskuA przecież nikt inaczej o Marcusku nie pisał.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Marcusku.
Pamiętam o Marcusku.
Pamiętajmy o Marcusku i jej rodzinie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Marcusku.

Wołacz:
(hej!)
MarcuskuCześć Marcusku!
Dzień dobry Marcusku!
Gdzie jesteś Marcusku!?
Marcusku! Wróć do mnie!
Hej Marcusku!