Odmiana imienia Marcusek przez przypadki

Marcusek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcusek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcuska

Celownik
(komu? czemu?):Marcuskowi

Biernik
(kogo? co?):Marcuska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcuskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcusku

Wołacz
(hej!):Marcusku!

Przykłady deklinacji imienia Marcusek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Marcusek

Na drugie imię mam Marcusek.
Mam na imię Marcusek.
Dopiero do mnie dotarło, że Marcusek już tu jest.
Marcusek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Marcusek.

Dopełniacz (kogo? czego?): Marcuska

Tata Marcuska poszedł otworzyć drzwi.
Przedwczoraj były urodziny Marcuska.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Marcuska.
Przyglądałam się dłoniom Marcuska.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Marcuska.

Celownik (komu? czemu?): Marcuskowi

Daję Marcuskowi, to co najlepsze we mnie.
Co tej Marcuskowi po głowie chodzi?
Dzięki Marcuskowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Chciałam szybko pochwalić się Marcuskowi.
Marcuskowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik (kogo? co?): Marcuska

Spojrzałem znacząco na Marcuska.
Marcuska zaczęło to nieco irytować.
Doprowadził tym Marcuska do stanu bliskiego apopleksji.
Przed wejściem spotkaliśmy Marcuska.
W Marcuska nagle coś wstąpiło.

Narzędnik (z kim? z czym?): Marcuskiem

Śpiewam z Marcuskiem.
Zginął w pojedynku z Marcuskiem.
Byliśmy z Marcuskiem na jarmarku.
Razem z Marcuskiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Weekend spędzony z Marcuskiem był przesympatyczny.

Miejscownik (o kim? o czym?): Marcusku

A przecież nikt inaczej o Marcusku nie pisał.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Marcusku.
Pamiętam o Marcusku.
Pamiętajmy o Marcusku i jej rodzinie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Marcusku.

Wołacz (hej!): Marcusku

Cześć Marcusku!
Dzień dobry Marcusku!
Gdzie jesteś Marcusku!?
Marcusku! Wróć do mnie!
Hej Marcusku!